ثریا قاسمی
 
● شرح حال
▪ تاریخ تولد: ۱۳۱۹
▪ دختر حمیده خیرآبادی (بازیگر)
▪ متولد ۱۳۱۹ در تهران
▪ با بازی در فیلم آرامش در حضور دیگران ساخته ناصر تقوایی به سینما راه یافت.
▪ او تا قبل از آغاز دهه هشتاد، در نقش مادران دلسوز و فداکار ظاهر می شد.

اما شاید همه چیز از مارال شروع شد. جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از نوزدهمین جشنواره فیلم فجر جرقه ای بود تا ثریا قاسمی به فکر ایفای نقشهای دیگر هم بیفتد. که نتیجه آن بازی در شام آخر و بخصوص دختر شیرینی فروش بود.
● فیلم شناسی:
▪ مارال (مهدی صباغزاده - ۱۳۷۹)
▪ قلب یخی (مجموعه، ۸۰/۱۳۷۹)
▪ شب دهم (مجموعه تلویزیونی - حسن فتحی، ۱۳۸۰)
▪ شام آخر (فریدون جیرانی - ۱۳۸۰)
▪ خاکستری (مهرداد میرفلاح - ۱۳۸۰)
▪ دختر شیرینی فروش (ایرج طهماسب - ۱۳۸۰)
▪ عشق فیلم (فقط صدا - ابراهیم وحیدزاده - ۱۳۸۰)
▪ رستگاری (سیروس الوند،۱۳۸۳)
▪ سرود تولد (علی قوی تن ، ۱۳۸۵)
▪ آرامش در حضور دیگران (ناصر تقوایی - ۱۳۴۹)
▪ زنده باد ... (۱۳۵۷)
▪ خانه ابری (حجت الله سیفی، ۱۳۶۵)
▪ ستاره و الماس (سیامک شایقی - ۱۳۶۷)
▪ خواستگاری (یدالله صمدی - ۱۳۶۸)
▪ مجسمه (ابراهیم وحیدزاده - ۱۳۷۱)
▪ در پناه تو (حمید لبخنده - مجموعه،۱۳۷۳)
▪ حریف دل (رضا گنجی - ۱۳۷۵)
▪ در قلب من (حمید لبخنده - مجموعه، ۷۷/۱۳۷۶) 

پولاد کیمیایی
 
▪ نام و نام خانوادگی : پولاد کیمیایی
▪ سال تولد : ۱۳۵۹
▪ محل تولد : تهران

پولاد کیمیایی فرزند مسعود کیمیایی و گیتی پاشایی (آهنگساز) است .
مدرک تحصیلی او دیپلم است .
شروع فعالیت سینمایی او با فیلم " سرب " (مسعود کیمیایی) به عنوان بازیگر در سال ۱۳۶۷ بود .
با حضور در فیلم " تجارت " ساخته پدرش ، از آلمان به ایران آمد و در ایران ماند و در فیلم های پدرش در نقش های دوم ظاهر شد .
در " اعتراض " گوشه هایی از توانایی هایش را نشان داد اما در فیلم " حکم " عالی بازی کرد و از همه بازیگران قدرتمند فیلم ، بهتر ظاهر شد.
بهترین کار او را می توان سریال "مرگ تدریجی یک رویا " دانست که پولاد در آن با گریمی خاص و نقشی متفاوت ظاهر شده است .
● بخشی از فیلم شناسی :
▪ سرب ( مسعود کیمیایی، ۱۳۶۶)
▪ تجارت (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۳)
▪ سلطان (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۵)
▪ فریاد (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۷)
▪ اعتراض (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۸)
▪ شمعی در باد (پوران درخشنده، ۱۳۸۲)
▪ سربازهای جمعه (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۲)
▪ حکم (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۳)
▪ صحنه جرم ورود ممنوع (ابراهیم شیبانی، ۱۳۸۴)
▪ رئیس (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۵)
 

پوراندخت مهیمن
 
جنسیت: زن
تولد و وفات: (1332 - ... )
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: بازیگر
فوق دیپلم دانشسرای هنر.

 از تئاتر آغاز کرد و در اوایل دهه شصت به سینما آمد. اما هیچ‌گاه نتوانست خوش بدرخشد.

شب شکن (1363)
سامان (1364)
رابطه (1365)
معما (1365)
بهار در پائیز (1366)
گل مریم (1366)
زمان از دست رفته (1368)
درخت دوستی(مجموعه تلویزیونی، 1368)
بچه‌های طلاق (1368)
در آرزوی ازدواج (1369)
گربه آوازه خوان (1369)
ساده لوح (1370)
چراغ خانه (مجموعه تلویزیونی، 1371)
مأموریت آقای شادی (1371)
چهارشنبه عزیز (1371)
آخرین ستاره شب (مجموعه تلویزیونی، 1374)
فروشگاه (مجموعه تلویزیونی، 1375)
سیاوش (1377)
گمشده (مجموعه تلویزیونی، 1377)
چشم‌هایش (1378)
شور عشق (1378)
پول (تله تئاتر، 1378)
پس از باران (مجموعه تلویزیونی، 1378)
آبی (1379)
دردسر والدین (مجموعه تلویزیونی، 1381)
چمدان‌های بسته (مجموعه تلویزیونی، 1380) 

بهزاد خداویسی
 
جنسیت: مرد
تولد و وفات: (1344 - ... )
محل تولد: ایران - تهران - تهران
شهرت علمی و فرهنگی: بازیگر

لیسانس بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران. فوق لیسانس تهیه و تولید. مدتی را در واحد گریم مرکز هنرهای نمایشی به‌عنوان چهره پرداز همکاری کرد.

با اینکه فعالیت هنری‌اش را از سینما شروع کرد اما در تلویزیون موفق‌تر بود. شاید مهمترین بازی سینمائی‌اش که ماندگار شد در فیلم ضیافت به کارگردانی مسعود کیمیائی بود.

تحفه‌ها (1366)
در جستجوی قهرمان (1368)
مجسمه (1371)
دره هزار فانوس (1372)
من زمین را دوست دارم (1372)
عصیان (1373)
علاءالدین و چراغ جادو (مجموعه تلویزیونی، 1373)
بانی چاو (1374)
ضیافت (1374)
سوخته دلان (مجموعه تلویزیونی، 1374)
ناگفته‌ها (مجموعه تلویزیونی، 1375)
مدرسه مادربزرگ‌ها (مجموعه تلویزیونی، 1375)
سرنخ (مجموعه تلویزیونی، 1375)
غریبانه (1376)
یاد سبز لک لک‌ها (به نمایش درنیامده، 1376)
آشوبگران (1376)
ایران سرای من است (1377)
روزگار جوانی (مجموعه تلویزیونی، 1378)
آی آدم‌ها (مجموعه تلویزیونی، 1379)
جوانی (مجموعه تلویزیونی، 1380) 

تام‌ هنکس‌ پسر فقیری‌ که‌ ستاره‌ هالیوود شد
 
(تام‌ هنکس‌) یکی‌ از معروف‌ترین‌ وگران‌قیمت‌ترین‌ هنرپیشه‌های‌ هالیوودی‌ به‌ شمارمی‌رود.

این بازیگر با قیافه‌ معصوم‌، هیکلی‌متناسب‌ توانسته‌ خود را در دل‌ کارگردانان‌ مشهورهالیوود جا کند و چندین‌ بار جوایز اسکار را از آن‌خود کند. در این‌ مقاله‌ اشاره‌ای‌ به‌ زندگی‌شخصی‌ و هنری‌ این‌ هنرپیشه‌ مطرح‌ سینمای‌هالیوود خواهیم‌ داشت‌:
(توماس‌ جی‌ هنکس‌) در ۹ جولای‌ ۱۹۵۶در منطقه‌ (کنکورد) کالیفرنیا چشم‌ به‌ جهان‌ گشود.پدرش‌ یک‌ شیرینی‌ فروش‌ دوره‌گرد بود و از این‌رو هر سال‌ به‌ منطقه‌ای‌ نقل‌ مکان‌ می‌کرد تامشتریان‌ بیشتری‌ برای‌ شیرینی‌ هایش‌ پیدا کند. ازاین‌ رو (تام‌ هنکس‌) از همان‌ دوران‌ طفولیت‌خود را یک‌ مهاجر و خانه‌ به‌ دوش‌ احساس‌می‌کرد. او مجبور بود هر سال‌ یک‌ بار یا حتی‌ شش‌ماه‌ یک‌ بار مدرسه‌اش‌ را تغییر دهد. تام‌هنکس‌ درکتاب‌ خاطراتش‌ از دوران‌ کودکی‌ خودمی‌نویسد: (تغییر پشت‌ تغییر، همیشه‌ مجبور بودم‌طبق‌ عادات‌ و سلیقه‌ نامادری‌ هایم‌ زندگی‌ کنم‌زیرا پدرم‌ سه‌ بار ازدواج‌ کرد و همسرانش‌ را طلاق‌می‌داد. با مادر من‌ هم‌ نتوانست‌ بیش‌ از ۳ سال‌زندگی‌ کند. لذا از سن‌ یک‌ سالگی‌ طعم‌نامهربانی‌های‌ پدر، احساس‌ و رفتارم‌ را عوض‌می‌کردم‌. من‌ در بیش‌ از ده‌ خانه‌ زندگی‌ کردم‌زیرا پدرم‌ مردی‌ دوره‌گرد و لاابالی‌ بود ونمی‌توانست‌ خانه‌ای ثابت‌ برای‌ خانواده‌اش‌فراهم‌ کند. باید بگویم‌ که‌ در دوران‌ کودکی‌ بیشترمانند خانه‌ خراب‌ها و خانه‌ به‌ دوش‌ها زندگی‌کردم‌ و طعم‌ خوش‌ خانواده‌ گرم‌ و صمیمی‌ ودست‌ نوازش‌ گرم‌ پدر و مادر را احساس‌ نکردم‌ وهمیشه‌ در حسرتش‌ بودم‌.) تام‌ هنکس‌ پس‌ از به‌پایان‌ رساندن‌ دور دبستان‌ در (اوکلند) کالیفرنیاوارد دبیرستان‌ (اسکالی‌ لاین‌) شد. او بازیگری‌ رااز همان‌ سال‌های‌ دبیرستان‌ با تئاتر مدرسه‌ای‌آغاز کرد; و علاقه‌اش‌ را در آن‌ یافت‌ او درتئاترهای‌ مدرسه‌ بهترین‌ بازیگر به‌ شمار
می‌رفت‌.چشمان‌ آبی‌ و نافذ او در دل‌ همه‌ می‌نشست‌ ورفتار مودبانه‌ و موقرش‌ توجه‌ هر تماشاچی‌ را به‌سوی‌ خود می‌کشاند. او با این‌ کش‌ و قوس‌ها،دوران‌ دبیرستان‌ خودرا به‌ پایان‌ رساند. اومی‌خواست‌ هرچه‌ زودتر از میان‌ خانواده‌ از هم‌پاشیده‌اش‌ دور شود و استقلال‌ خود را به‌ دست‌آورد. از این‌ رو تصمیم‌ گرفت‌ وارد دانشگاه‌ شود وزندگی‌ دانشجویی‌ مستقلی‌ را برای‌ خود دست‌ و پاکند.
●ورود به‌ دانشگاه ‌
تام‌ هنکس‌ وارد دانشگاه‌ (کبوت‌) در(هالی‌وارد) کالیفرنیا شد و در رشته‌ ارتباطات‌ به‌تحصیل‌ پرداخت‌. ۲۰ سال‌ بیشتر نداشت‌ که‌ درهتل‌های‌ بزرگی‌ چون‌ هتل‌ هیلتون‌ به‌ اجرای‌نمایش‌ می‌پرداخت‌ و کسب‌ درآمد می‌کرد. درسال‌ ۱۹۷۸ یعنی‌ در سن‌ ۲۲ سالگی‌ به‌ نیویورک‌رفت‌ و با یک‌ کمپانی‌ فیلم‌سازی‌ قرارداد بست‌ ودر ۲۳ سالگی‌ در فیلم‌ کم‌ خرج‌ (او می‌داند که‌توتنهایی‌) بازی‌ کرد. پس‌ از این‌ فیلم‌ او توانست‌چندین‌ نقش‌ متفاوت‌ در مجموعه‌های‌ کمدی‌تلویزیونی‌ داشته‌ باشد. این‌ جوان‌ هنرمند به‌سرعت‌ توانست‌ خود را مشهور سازد. در همان‌دوران‌ با (سامانتا لیویس‌) که‌ بازیگر و کارگردان‌ وتهیه‌کننده‌ بود، آشنا شد و ازدواج‌ کرد. البته‌ این‌اولین‌ ازدوجش‌ به‌ شمار می‌رفت‌. او در سال‌۱۹۷۸ با سامانتا زندگی‌ مشترک‌ خود را آغاز کردثمره‌ این‌ ازدواج‌ دو فرزند به‌ نام‌های‌ کولین‌ والیزابت‌ بود. ولی‌ این‌ ازدواج‌ دوام‌ نیافت‌ چرا که‌در سال‌ ۱۹۸۵ از هم‌ جدا شدند. سپس‌ تام‌هنکس‌ با (ریتا ویلسون‌) آشنا شد. او در حالیکه‌ درفیلم‌ داوطلب‌ها شروع‌ به‌ تمرین‌ نقش‌ خود بودباریتا دوست‌ شد و در ۳۰ آوریل‌ ۱۹۸۸ازدواج‌ کرد. ثمره‌ این‌ ازدواج‌ نیز دو فرزند به‌نام‌های‌ چستر و تورمن‌ می‌باشد.
●‌به‌ دنبال‌ هریسون‌ فورد و دنیرو
تام‌ هنکس‌ مورد توجه‌ کارگردانان‌ قرار گرفته‌بود. بازی‌ تام‌ هنکس‌ در فیلم‌ (بزرگ‌) که‌ یکی‌ ازپرفروش‌ترین‌ فیلم‌های‌ سال‌ ۱۹۸۸ به‌ شمارمی‌رفت‌ نام‌ او را بیش‌ از پیش‌ به‌ عنوان‌ بازیگرمسلط بر نقشش‌ بر سر زبان‌ انداخت‌. او در آن‌زمان‌ بعد از هریسون‌ فورد و رابرت‌ دنیرومشهورترین‌ بازیگران‌ هالیوود قرار گرفت‌. چهره‌کودکانه‌، جوان‌ و معصوم‌ او دلیلی‌ بود که‌ در بیشترفیلم‌هایی‌ که‌ در دهه‌ ۱۹۸۰ به‌ بعد بازی‌ کرد نقش‌شخصیت‌های‌ بسیار جوان‌ و ساده‌ را داشته‌ باشد.او در سال‌ ۱۹۸۹ جایزه‌ بهترین‌ بازیگر مرد را از(گلان‌ کلوب‌) دریافت‌ کرد.
سپس‌ در فیلم‌ (کارست‌ گامپ‌) در سال‌ ۱۹۹۴ایفای‌ نقش‌ کرد و جایزه‌ اسکار را نصیب‌ خود کرد.
از این‌ رو در دهه‌ ۱۹۹۰ بازی‌ تام‌ هنکس‌ درچند فیلم‌ مطرح‌ سبب‌ شد که‌ به‌ یکی‌ از گران‌ترین‌و محبوب‌ترین‌ ستاره‌های‌ هالیوودی‌ تبدیل‌ شود.تام‌ هنکس‌ با بازی‌ در فیلم‌هایی‌ چون‌(جاده‌پریدیشن‌)، (اگه‌ می‌تونی‌ منو بگیر) و(قاتلان‌ بانو) موقعیتش‌ را تثبیت‌ کرد، همچنین‌(آپولو۱۳) و (نجات‌ سرباز رایان‌) از مهمترین‌فیلم‌های‌ هنکس‌ در دهه‌ ۱۹۹۰ می‌باشد.
●فعالیت‌های‌ جانبی‌ تام‌ هنکس‌
تام‌هنکس‌ تنها یک‌ بازیگر نیست‌ بلکه‌ به‌کارگردانی‌ و تهیه‌ کنندگی‌ فیلم‌های‌ مستند نیزمی‌پردازد.
فیلم‌ مستند (ویرانی‌ فوق‌العاده‌) که‌ اثر جدیدتام‌ هنکلس‌ است‌ از تجربیات‌ سفر انسان‌ به‌ کره‌ ماه‌حکایت‌ می‌کند.
در این‌ فیلم‌ تام‌ هنکس‌ با روشی‌ جدید ومنحصر به‌ فرد خود تماشاگران‌ را به‌ کره‌ ماه‌می‌برد. او در مقام‌ تهیه‌ کنندگی‌ و فیلم‌نامه‌ نویس‌ وقصه‌گوی‌ یکی‌ فیلم‌ مستند جدید، را روانه‌ بازارکرده‌ است‌. برای‌ تهیه‌ این‌ فیلم‌ (تام‌ هنکس‌)دست‌ به‌ دامن‌ ناسا شده‌ و عکس‌هایی‌ مربوط به‌سفر انسان‌ به‌ ماه‌ را از ناسا امانت‌ گرفت‌. این‌ فیلم‌ باسیستم‌ مدرن‌ (ای‌ مکس‌) تهیه‌ شده‌ و گمان‌می‌رود دوستداران‌ نجوم‌ و فضا را در سطح‌ جهان‌به‌ خود جلب‌ کند این‌ فیلم‌ روی‌ پروازهای‌چندین‌ سفینه‌ به‌ کره‌ ماه‌ در اواخر دهه‌ ۱۹۶۰ واوایل‌ دهه‌ ۱۹۷۰ تکیه‌ کرد و تصاویر واطلاعات‌جالبی‌ را ارائه‌ می‌دهد. حتی‌ در این‌ فیلم‌ ادعامی‌شود که‌ ناسا تا سال‌ ۲۰۱۸ بار دیگر انسان‌ به‌کره‌ ماه‌ اعزام‌ می‌کند.
گفتنی‌ است‌ تام‌ هنکس‌ در دیگر زمینه‌های‌هنری‌ فعالیت‌ دارد از جمله‌ صداگذاری‌ بر روی‌شخصیت‌های‌ کارتونی‌ و الت‌ دیسنی‌...
او در کارتون‌ معروف‌ (داستان‌اسباب‌بازی‌۱و۲) بجای‌ (وودی‌) پسر کابوی‌ وقهرمان‌ داستان‌ صحبت‌ کرده‌ است‌.
از سوی‌ دیگر تام‌ هنکس‌ کتاب‌ (امیلیا بدیلیا) رابه‌ فیلم‌ تبدیل‌ کرده‌ است‌. او این‌ فیلم‌ را بر اساس‌کتاب‌ (پگلی‌ پاریش‌) کلیه‌ زده‌ است‌. همچنین‌کتاب‌ (قطار سریع‌السیر قطبی‌) را هم‌ به‌ فیلم‌تبدیل‌ کرده‌، این‌ فیلم‌ مورد توجه‌ کودکان‌ ونوجوانان‌ قرار گرفت‌ و بعنوان‌ یکی‌ از بهترین‌فیلم‌های‌ این‌ نسل‌ معرفی‌ شد.
●افتخارات‌ تام‌ هنکس‌
هنکس‌ تاکنون‌ ۵ بار نامزد دریافت‌ اسکاربهترین‌ بازیگر نقش‌ اول‌ مرد بوده‌ که‌ دوبار توانسته‌این‌ جایزه‌ را برای‌ فیلم‌های‌ (فیلا و دلفینا) و(گارست‌ گامپ‌) دریافت‌ کند.
بعد از فیلم‌ (نجات‌ سرباز رایان‌ و اگه‌ می‌تونی‌منو بگیر) فیلم‌ (ترمینال‌) یکی‌ از برترین‌ فیلم‌های‌تام‌ هنکس‌ بوده‌ است‌ که‌ به‌ کارگردانی‌(اسپیلبرگ‌) مورد توجه‌ همگان‌ قرار گرفته‌ است‌.
●از معروفترین‌ فیلم‌های‌ او می‌توان‌ به‌:
می‌توان‌ به‌ قاتلین‌ بانو، قطار سریع‌ السیر قطبی‌،ترمینال‌، ولکانو شما نامه‌ دارید، کنسرتی‌ برای‌جورج‌، اگه‌ می‌تونی‌ منو بگیر، کشتی‌ شکسته‌،مسیرسبز، جاده‌ای‌ بسوی‌ تباهی‌، بزرگ‌، رمزداوینچی‌، اشاره‌ داشت‌ که‌ البته‌ این‌ آخری‌ هنوزاکران‌ نشده‌ است‌.
●کلید همه‌ قفلها
تام‌ هنکس‌ چندی‌ پیش‌ در جشن‌فارغ‌التحصیلی‌ کالج‌ واسر حضور داشت‌ او درسخنرانی‌ خود به‌ مناسبت‌ فارغ‌التحصیلی‌ ۶۷۰دانشجو اعلام‌ کرد یک‌ واژه‌ سه‌ حرفی‌ کلیدمشکل‌گشایی‌ تمام‌ امور است‌. که‌ این‌ واژه‌(کمک‌) می‌باشد. او اظهار کرد شما از طریق‌کمک‌ کردن‌ می‌توانید تاثیرات‌ بسیاری‌ را بر روندزندگی‌ در شهر، کشور و حتی‌ زمین‌ به‌ جا بگذارید.
شما همواره‌ می‌توانید به‌ دیگران‌ کمک‌ کنید.بنابراین‌ هر جا که‌ لازم‌ است‌ صلح‌ را برقرار کنید،برا ایجاد الفت‌ و دوستی‌ اقدام‌ کنید. کمک‌ کردن‌تفرقه‌ را از بین‌ می‌برد و موجبات‌ احترام‌ آدمی‌می‌شود. ناگفته‌ نماند در این‌ مراسم‌ دختر تام‌هنکس‌، الیزابت‌ هنکس‌ نیز جزو فارغ‌ التحصیلان‌این‌ دانشگاه‌ به‌ شمار می‌رفت‌.
●رمز داوینچی‌
این‌ فیلم‌ با همکاری‌ (ژان‌ رنو) و تام‌هنکس‌اجرا شده‌ است‌. رمز داوینچی‌ با کارگردانی‌(ران‌هاروارد) که‌ جایزه‌ اسکار برده‌، ساخته‌ شده‌و از جمله‌ فیلم‌هایی‌ است‌ که‌ با بودجه‌ سنگینی‌مقابل‌ دوربین‌ می‌رود و به‌ احتمال‌ زیاد در اوایل‌سال‌ ۲۰۰۶ بر پرده‌ اکران‌ می‌نشیند. در این‌ فیلم‌(ژان‌ رو) کارآگاه‌ است‌. (تام‌ هنکس‌) نقش‌ قاتل‌را ایفا می‌کند. در مورد هنکس‌ باید گفت‌: اوفقیری‌ بود که‌ به‌ اوج‌ ثروت‌ رسید و به‌ یک‌ ستاره‌تبدیل‌ شد. 
 

 
مجله خانواده سبز

تام هنکس در یک نگاه‌
 
● کشتی شکسته‌
تام هنکس در سال ۱۹۵۶ در کالیفرنیا به دنیا آمد.

 زمانی که ۵ سال بیش‌تر نداشت والدینش از هم جدا شدند و او در کنار پدرش که یک آشپز دوره‌گرد بود بزرگ شد، بازیگری را تام‌ هنکس از دوران دبیرستان آغاز کرد و در دوران تحصیل در کالج برای شرکت در جشنواره تئاتری گریت لیکز دعوت شد و در عین حال به تحصیل در دانشگاه کالیفرنیا پرداخت. پس از آن به بازیگری در تئاتر و تلویزیون مشغول شد و سپس بازی‌اش در فیلم کمدی شلپ (۱۹۸۴)‌ مورد توجه بسیار واقع شد.
او که تا قبل از این فیلم در آثاری از قبیل او می‌داند تو تنها هستی (۱۹۸۴)‌ بازی کرده بود، پس از آن به ایفای نقش در عموما قالب‌های کمدی مانند مردی با یک لنگه کفش قرمز (۱۹۸۶)‌، مهمانی مجردی (۱۹۸۵)‌، داوطلب‌ها (۱۹۸۶)‌ ، دام پول (۱۹۸۷)‌، هیچ چیز بی‌خود نیست (۱۹۸۷)‌، هر زمان خداحافظی می‌کنیم (۱۹۸۷)‌ و ... رفته‌رفته مدارج ترقی را پیمود تا این که در سال ۱۹۸۸ برای باز در فیلم بزرگ نامزد دریافت جایزه اسکار شد. اما ۵ سال باقی‌مانده بود تا این جایزه را برای بازی در فیلم فیلادلفیا (۱۹۹۳)‌ بدست آورد. او در این فاصله در آثاری مانند دام (۱۹۸۸)‌ ، جمله (۱۹۸۹)‌، ترنر و هوچ (۱۹۹۰)‌ خانواده برب (۱۹۹۰)‌، جو علیه آتشفشان (۱۹۹۱)‌، آتش خود‌پرستی‌(۱۹۹۱)‌، رادیو باز (۱۹۹۲)‌، بازی‌های سراسری خودشان (۱۹۹۳)‌ و بی‌خواب در سیاتل (۱۹۹۳)‌ را بازی کرد و در سال ۱۹۹۴ دومین جایزه اسکار خود را برای فیلم فارست گامپ (۱۹۹۴)‌ کسب کرد. از آن پس تام هنکس تبدیل به یک ستاره قدرتمند در سینمای آمریکا شد که با فاصله‌گیری از ساحت کمدی، در آثاری نظیر آپولو ۱۳، نجات سرباز رایان، مسیر سبز، کشتی شکسته، اگه میتونی منو بگیر، قاتلان پیرزن، ترمینال، رمز داوینچی و ... نام خود را در فهرست بهترین بازیگران سالیان اخیر سینمای جهان ثبت کرد. او در عین حال در برخی آثار انیمیشن مانند داستان اسباب‌بازی یک و دو، و نیز قطار سریع‌السیر قطبی صداپیشگی کرده است. او تجربه کارگردانی نیز دارد: آنچه انجام می‌دهی. آن چه هنکس را در مقام بالایی از ساحت بازیگری قرار داد، عمدتا پس از جایزه اسکاری بود که در سال ۱۹۹۳ برای فیلادلفیا بدست آورد، فیلمی که عبارت «درامی درباره ایدز» را در مورد آن به کار می‌برند. او خود در مورد نقش این اثر می‌گوید: «این نقش بایستی با در نظر گرفتن دو مرحله مختلف شکل می‌گرفت. من باید از این‌که حمله این ویروس به بدن به لحاظ فیزیکی چه تغییراتی در بدن بوجود می‌آورد آگاهی پیدا می‌کردم. برای این‌کار با پزشکی در دانشگاه UCLA صحبت کردم با آدم‌های مختلفی که ایدز داشتند اوقات را سپری می‌کردم. برای این‌که من در قالب این دگرگونی فیزیکی قرار بگیرم و گذشت زمان به درستی ترسیم شود نماها را به ترتیب زمانی می‌گرفتیم. نمای نخستین اول گرفته شده بود و به همین ترتیب تا نمای آخر حدود ۳۷ پوند وزن کم کردم»
تام هنکس زمانی در سینمای جهان به اوج رسید که بسیاری نسبت به بازیگران معاصر سینما به سوی یاس حرکت می‌کردند و هنکس این فرضیه را با ابطال مواجه ساخت‌وجهه معتبر، خوشرویی تام هنکس بود که نقش‌های اصلی آتش‌زار نخوت‌ها و فیلادلفیا را برای او به ارمغان آورد و سپس شاه نقش فارست گامپ را نصیبش ساخت. او در نقش شخصیتی که نامش را به فیلم داده است آدم ساده‌دلی است که از بین برخی از تعیین کننده‌ترین لحظه‌های آمریکای پس از جنگ عبور می‌کند و با حرکاتی منقطع که در سر تا پای وجودش جاری است و نیز لهجه کشدار جنوبی دل تماشاگر فیلم را می‌رباید. بازی تام هنکس و جان بخشیدن به این کاراکتر ساده‌دل، کودک سان و عقب‌مانده ذهنی یکی از بهترین و چشم‌گیرترین کارهای این هنرپیشه در کارنامه‌ سینمایی‌اش به حساب می‌آید. زندگی این شخصیت منشوری است که از یک سو یک زندگی مدرن امروزی و تاریخ معاصر و از سوی دیگر اعمال خود فارست را باز می‌‌تاباند. او از الویس پریسلی تا کندی، از مائو تانیکسون و حتی جان لنون، جنگ ویتنام و اعتراض‌های ضد جنگ و... در مقابل همه واکنش نشان می‌‌دهد و در نهایت دوستی را می‌یابد، عاشق می‌شود و به افتخار می‌رسد. با این که روند شخصیت‌پردازی به نظر ساده‌انگارانه می‌آید اما جذابیت کار چنان است که سطحی بودنش چندان به چشم نمی‌آید و این امر بیش از هر چیز به بازی فوق‌العاده هنکس معطوف می‌شود. او خود در مورد شخصیت فارست گامپ در جایی گفته است: «گامپ چارلی چاپلینی است که نقش لورنس عربستان را بازی می‌کند. این فیلم در مورد مردی است که در زندگی‌اش تجربیات و فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر می‌گذارد. درست مثل همه ما تام هنکس نقش‌‌های بسیار متفاوتی در پرونده کاری‌اش دارد. یکی از آنها فضانورد است که در فیلم آپولو ۱۳ تجلی پیدا کرد و در طی آن نقش جیم لاول را بازی کرد، یعنی نقشی از یک انسان واقعی. دیگری ایفای بازی در قالب یک انسان تبهکار است که فیلم جاده تباهی در اوج این نوع نقش‌‌های هنکس قرار دارد. او در این اثر انسانی منزوی و تنها است که صفات خشن را یک جا با هم به همراه دارد. نقش آفرینی هنکس در این فیلم تحسین اغلب تماشاگران و البته منتقدان را برانگیخت، بویژه آن که نقش مقابل هنکس در این اثر بازیگر کهنه کاری مانند پل نیومن بود که با خونسردی دیوانه‌کننده‌اش، ‌گنگستر‌نمایی تام هنکس را دشوار ساخته بود اما هنکس با موفقیت این بازی را پشت سر گذاشت.
هنکس ۳ تجربه نیز با استیون اسپیلبرگ دارد: اگه میتونی منو بگیر، ترمینال و نجات سرباز رایان و در هر ۳ نیز درخشش قابل تحسین داشته است. تام هنکس در مورد چگونگی کار با این کارگردان گفته است: «فرض کنیم تو آدمی هستی که دست به آچارت خوب است و کارهای تعمیر خانه با توست. یک روز کسی می‌گوید این بسته را ببر در آن کارگاه و تحویل آن مرد بده و تو نمی‌دانی که داری به طرف کارگاه تاماس ادیسن می‌روی. ادیسن هم تا تو را می‌بیند می‌گوید: «کجا بودی؟ من منتظرت بودم. آن بسته را باز کن یک آچار بردار و تا من دارم روی این فونوگراف کار می‌کنم، تو هم روی این نور الکتریکی مشغول کار شو». تجربه فیلم ساختن با اسپیلبرگ همین است، تام هنکس در نجات سرباز رایان نقش کاپیتان میلر را بازی می‌کند که در جریان جنگ دوم جهانی اکثر سربازان خود را از دست می‌‌دهد و قرار است با نیروهای اندک باقیمانده‌اش، یک سرباز ویژه را نجات دهد و نزد خانواده‌اش برگرداند.
به اعتقاد هنکس این اثر «سرشار از هر پدیده سینمایی است: یک فیلم گرافیکی، احساسی و ذهنی با درامی روان‌شناسانه و قدرتمند که همه نکات را زیرپوست شخصیت‌ها جاری ساخته است» در ترمینال نیز هنکس نقش یک مسافر را از یک کشور به نام کراکوژیا در شرق اروپا بازی می‌کند که وارد فرودگاه نیویورک می‌شود اما طی مدت پرواز در کشورش کودتا شده است و چون آمریکا هنوز دولت جدید را به رسمیت نشناخته است پاسپورت او نیز از درجه اعتبار ساقط است. بنابراین نه می‌تواند به کشورش بازگردد و نه می‌تواند وارد خاک آمریکا شود و مجبور است در سالن ترانزیت بماند تا وضعیت کشورش مشخص گردد.
بسیاری معتقدند بین لحن جدی نیمه اول این فیلم با لحن کمدی نیمه دومش، یک جور گسست به چشم می‌خورد، اما آنچه باز در این میان قالبی پیوسته به اثر بخشیده است، بازی یکدست و شیرین تام هنکس است. نقش‌آفرینی در قالب یک مامورFBI که به دنبال کلاهبرداری زیرک (با بازی لئوناردو دی‌کاپریو)‌ است، حضور تام هنکس را در فیلم اگه می‌تونی منو بگیر رقم می‌زند، اما نقش‌آفرینی‌های متفاوت و متنوع هنکس همچنان در کارنامه‌اش پیداست.
یکی از بارزترین آنها فیلم کشتی شکسته است که در آن هنکس به ایفای نقش تاجری می‌پردازد که هواپیمایش میانه اقیانوس سقوط می‌کند و او مجبور است ۴ سال را در یک جزیره ناشناخته به تنهایی سپری کند. این فیلم برای هنکس آزمونی سخت بود چراکه فیلم تقریبا تک بازیگر است. اعتقاد هنکس در مورد این نقش دشوار چنین است: «بازیگری مثل یک واکنش است. بزرگ‌ترین وظیفه هم همین است و راه فراری وجود ندارد. چون شما تنها فرد حاضر جلوی دوربین هستید. بعضی روزها کار در چنین شرایطی خیلی سخت بود هم از نظر فیزیکی هم از نظر روحی. چه کسی می‌خواست نسبت به مردی که در یک جزیره تنهاست حساسیت نشان دهد؟ افرادی می‌گفتند بینندگان سینما هیچ وقت به تماشای مردی که تنها در یک جزیره گیر افتاده نمی‌روند، اما اگر کارتان را درست و واقعی انجام دهید و خودتان را درگیر حس درونی درام کنید، مطمئن باشید احساس مطمئن و خالصی در طرف مقابلتان به وجود می‌آورید.
تام هنکس زمانی در سینمای جهان به اوج رسید که بسیاری نسبت به بازیگران معاصر سینما به سوی یاس حرکت می‌کردند و هنکس این فرضیه را با ابطال مواجه ساخت. او که با القابی نظیر جیمز استوارت معاصر مورد یادآوری قرار می‌گیرد یکی از متین‌ترین و دلچسب‌ترین شمایل بازیگری را امروزه به خود اختصاص داده است، آن سان که حتی در برخی فیلم‌های ضعیف‌ نیز جلوه‌ای چشمگیر داشته است. شاید یکی از دلایل این موفقیت نگرش او به امر بازیگری در سینما باشد که در قالب این جملات تجلی یافته است: «برای من شالوده و اساس کار، سخنان هملت خطاب به بازیگران است. حرف‌های او ‌ به اعتقاد من کلام آخر است. وظیفه ما این است که آینه‌ای را مقابل طبیعت قرار دهیم. انعکاس آن می‌تواند خنده‌آور یا سرگرم‌کننده باشد که در هر دو صورت خوب است. اما در هر شرایطی حاصل کار باید همان قرار دادن آینه در برابر طبیعت باشد. ما باید دائم در حال بررسی این مساله باشیم که چه هستیم، چگونه سر از این عالم درآوردیم و چطور سیر زندگی را طی می‌کنیم.

آل‌پاچینو، معیار بازیگری‌
 
این‌ مرد کوچک‌اندام‌ با آن‌ نگاه‌ عمیق‌ ولی‌ بدبین‌اش‌، اکنون‌ بزرگترین‌ است‌.

بله‌، «آل‌» بزرگترین‌ است‌، هم‌ برای‌ مردم‌ و هم‌ برای‌ دیگر بازیگران‌ که‌ خودشان‌ را با معیار «آل‌پاچینو» اندازه‌ می‌گیرند... بله‌، این‌ ریزاندام‌ معمولی‌ معیار بزرگی‌ در سینمای‌ قرن‌ شده‌ است‌.
کمتر کسی‌ است‌ که‌ عمق‌ نقش‌هایی‌ را که‌ «آل‌» عزیز و کبیر و دوست‌داشتنی‌ ما بازی‌ می‌کند، درک‌ نکند. کمتر بازیگری‌ است‌ که‌ نقش‌هایی‌ چون‌ او را بازی‌ کند و در ورطه‌ گیجی‌ نیفتد. آخرچه‌ کسی‌ مثلاً می‌تواند نقش‌ بدبین‌، نامتعادل‌ و پر از تناقض‌ «آل‌» را در «بوی‌ خوش‌ زن‌» بازی‌ کند و جان‌ سالم‌ هم‌ به‌ در ببرد؟ مگر می‌شود مثل‌ «آل‌» بود؟ «دیوید تامسن‌» در مقاله‌یی‌ نوشته‌: «در سال‌ ۱۹۷۷ تلویزیون‌ امریکا پدرخوانده‌ ۱ و ۲ را با هم‌ ترکیب‌ کرد و برحسب‌ توالی‌ زمانی‌ به‌ نمایش‌ گذاشت‌. این‌ مساله‌ یک‌ مساله‌ بزرگ‌ را برملا کرد: در حالی‌که‌ براندو و دنیرو برای‌ این‌ دو فیلم‌ اسکار برده‌ بودند و آل‌ از این‌ مساله‌ بی‌نصیب‌ مانده‌ بود، اما کار تلویزیون‌ امریکا ناخودآگاه‌ برملا کرد که‌ آل‌ است‌ که‌ حاکم‌ پدرخوانده‌ است‌ و نه‌ هیچ‌ بازیگر دیگری‌... زهر انتقام‌ و پارانویا در بازی‌ او کاملاً متقاعد کننده‌ است‌ و این‌ از جادوی‌ حضور او می‌آید...»
جادوی‌ حضور پاچینو در کل‌ کارهایش‌ قابل‌ ردیابی‌ است‌. حتی‌ در نقش‌ جوان‌ هرویینی‌ فیلم‌ «وحشت‌ در نیدل‌ پارک‌» که‌ ظاهراً جزو کارهای‌ خام‌ اوست‌، اما «آل‌پاچینو» کار خام‌ ندارد. او «آل‌پاچینو» است‌: یک‌ نیمه‌ ایتالیایی‌ امریکایی‌ دیوانه‌ بازیگری‌، با فیزیکی‌ ریز، صدای‌ گرفته‌، نگاهی‌ عمیق‌ و استعدادی‌ فراوان‌ که‌ بسرعت‌ بدل‌ به‌ ستاره‌یی‌ فروزان‌ در تاریخ‌ سینما می‌شود و جایگاهش‌ چنان‌ است‌ که‌ اصلاً و اساساً تصور خیلی‌ فیلم‌ها بدون‌ حضور او ممکن‌ نیست‌ و شگفت‌ که‌ این‌ فیلم‌ها، خود از شاهکارهای‌ تاریخ‌ سینمایند...
● تمام‌ فیلم‌های‌ آل‌ پاچینو؛ بعدازظهر سگی‌ -وکیل‌ مدافع‌ شیطان‌
من‌، ناتالی‌ (۱۹۶۹)، وحشت‌ در نیدل‌ پارک‌ (۱۹۷۱)، پدرخوانده‌ (۱۹۷۲)، مترسک‌ (۱۹۷۳)، سرپیکو (۱۹۷۳)، پدرخوانده‌ ۲ (۱۹۷۴)، بعدازظهر سگی‌ (۱۹۷۵)، بابی‌دیرفیلد (۱۹۷۷)، عدالت‌ برای‌ همه‌ (۱۹۷۹)، گشت‌زنی‌ (۱۹۸۰)، نویسنده‌! نویسنده‌! (۱۹۸۲)، صورت‌ زخمی‌ (۱۹۸۳)، انقلاب‌ (۱۹۸۵)، دریای‌ عشق‌ (۱۹۸۹)، دیک‌ تریسی‌ (۱۹۹۰)، پدرخوانده‌ ۳ (۱۹۹۰)، مدونا: صداقت‌ یا جرات‌ (۱۹۹۱)، جانی‌ و فرانکی‌ (۱۹۹۱)، گلن‌ گری‌ گلن‌ راس‌(۱۹۹۲)، بوی‌ خوش‌ زن‌ (۱۹۹۲)، راه‌ کارلتیو (۱۹۹۳)، جوناس‌ در صحرا (۱۹۹۴)، التهاب‌ (۱۹۹۵)، سالن‌ شهر (۱۹۹۶)، در پی‌ ریچارد (۱۹۹۶)، دانی‌ براسکو (۱۹۹۷)، وکیل‌ مدافع‌ شیطان‌ (۱۹۹۷)، نفوذی‌ (۱۹۹۹)، هر یکشنبه‌ (۱۹۹۹)، قهوه‌ چینی‌ (۲۰۰۰)، بی‌خوابی‌ (۲۰۰۲)، سیمون‌ (۲۰۰۲)، مردمی‌ که‌ می‌شناسم‌ (۲۰۰۳)، ژیلی‌ (۲۰۰۳)، فرشته‌ها در امریکا (۲۰۰۳)، تاجر ونیزی‌ (۲۰۰۴)، دو نفر برای‌ پول‌ (۲۰۰۵)، هشتاد و هشت‌ دقیقه‌ (۲۰۰۶) (در مراحل‌ پس‌ از تولید)، ریفی‌ فی ‌(۲۰۰۷) (در مرحله‌ پیش‌ از تولید).
● تمام‌ جوایز آل‌ پاچینو؛بوی‌ خوش‌ موفقیت‌!
نامزدی‌ اسکار برای‌ فیلم‌های‌ پدرخوانده ‌(۱۹۷۳)، سرپیکو (۱۹۷۳)، پدرخوانده‌ ۲ (۱۹۷۵)، بعدازظهر سگی‌ (۱۹۷۶)، عدالت‌ برای‌ همه‌ (۱۹۸۰)، دیک‌ تریسی‌ (۱۹۹۱)، گلن‌ گری‌ گلن‌ راس‌ (۱۹۹۳)، بوی‌ خوش‌ زن‌ (۱۹۹۳)
برنده‌ جایزه‌ اسکار برای‌ فیلم‌ «بوی‌ خوش‌ زن‌» (۱۹۹۳)
نامزدی‌ در آکادمی‌ فیلم‌ بریتانیا برای‌ فیلم‌های‌ پدرخوانده‌ (۱۹۷۳)، سرپیکو (۱۹۷۵)، بعدازظهر سگی‌ (۱۹۷۶)، پدرخوانده‌ ۲ (۱۹۷۶) و دیک‌ تریسی‌ (۱۹۹۱)
جایزه‌ آکادمی‌ فیلم‌ بریتانیا برای‌ فیلم‌های‌ پدرخوانده‌ ۲ و بعدازظهر سگی‌ (۱۹۷۶)
جایزه‌ بهترین‌ هنرپیشه‌ مرد از طرف‌ انجمن‌ منتقدان‌ بوستون‌ برای‌ فیلم‌ «دانی‌ براسکو» (۱۹۹۷)
جایزه‌ اتحادیه‌ کارگردانان‌ امریکا برای‌ کارگردانی‌ فیلم‌ «در پی‌ ریچارد (۱۹۹۷)
نامزد جوایز گلدن‌ گلاب‌ برای‌ فیلم‌های‌ پدرخوانده‌ (۱۹۷۳)، سرپیکو (۱۹۷۴)، پدرخوانده‌ ۲ (۱۹۷۵)، بعدازظهر سگی‌ (۱۹۷۶)، بابی‌ دیر فیلد (۱۹۷۸)، عدالت‌ برای‌ همه‌ (۱۹۸۰)، نویسنده‌! نویسنده‌! (۱۹۸۳)، صورت‌ زخمی‌ (۱۹۸۴)، دریای‌ عشق‌ (۱۹۹۰)، دیک‌ تریسی‌ (۱۹۹۱)، پدرخوانده‌ ۳ (۱۹۹۱)، گلن‌ گری‌ گلن‌ راسن‌ (۱۹۹۳)، بوی‌ خوش‌ زن‌ (۱۹۹۳)
برنده‌ جایزه‌ گلدن‌ گلاب‌ برای‌ فیلم‌های‌ سرپیکو (۱۹۷۴) و بوی‌ خوش‌ زن‌ (۱۹۹۳)
برنده‌ جایزه‌ سیسیل‌ ب‌ دومیل‌ بخاطر یک‌ عمر فعالیت‌ هنری‌ در سال‌ ۲۰۰۱
برنده‌ جایزه‌ «گوتهام‌» بخاطر یک‌ عمر فعالیت‌ هنری‌ در سال‌ ۱۹۹۶
برنده‌ جایزه‌ بهترین‌ هنرپیشه‌ برای‌ فیلم‌ «بعدازظهر سگی‌» (۱۹۷۵) از طرف‌ جامعه‌ منتقدان‌ سینمایی‌ لس‌آنجلس‌
نامزد جایزه‌ MTV‌ برای‌ بهترین‌ نقش‌ منفی‌ در فیلم‌ «وکیل‌ مدافع‌ شیطان‌» (۱۹۹۷)
برنده‌ جایزه‌ بهترین‌ هنرپیشه‌ انجمن‌ ملی‌ نقد برای‌ فیلم‌های‌ پدرخوانده‌ (۱۹۷۲) و سرپیکو (۱۹۷۳)
برنده‌ جایزه‌ فستیوال‌ بین‌المللی‌ سانفرانسیسکو برای‌ فیلم‌های‌ «بعدازظهر سگی‌» (۱۹۷۵) و یک‌ عمر فعالیت‌ هنری‌ (۱۹۹۶)
برنده‌ جایزه‌ یک‌ عمر فعالیت‌ هنری‌ از طرف‌ جشنواره‌ فیلم‌ ونیز 
 
روزنامه اعتماد

آل‌پاچینو در یک‌ نگاه‌؛ اسطوره‌ معتاد هارلم‌ که‌ ستاره‌ شد
 
▪ آل‌پاچینو
▪ تاریخ‌ تولد: ۲۵ آوریل‌ ۱۹۴۰
▪ محل‌ تولد: نیویورک‌
▪ دلیل‌ اشتهار: بازی‌ در فیلم‌های‌ پدرخوانده‌ و بوی‌ خوش‌ زن‌

«آل‌ پاچینو» راه‌ اشتهار و ستارگی‌ را از تئاترهای‌ نیویورک‌ آغاز کرد و پس‌ از ورود به‌ سینما به‌ دلیل‌ حضور در فیلمی‌ بزرگ‌ چون‌ «پدرخوانده‌» که‌ نامزدی‌ اسکار بهترین‌ بازیگری‌ را برایش‌ به‌ ارمغان‌ آورد، بسرعت‌ تبدیل‌ به‌ یک‌ ستاره‌ تابناک‌ شد. در دهه‌ هفتاد میلادی‌، پاچینو هم‌ میان‌ منتقدان‌ و هم‌ طرفداران‌ عادی‌ سینما یک‌ چهره‌ پرطرفدار و محبوب‌ بود و با بازی‌ در شماری‌ فیلم‌ عالی‌ چون‌ «سرپیکو» در نقش‌ یک‌ پلیس‌ واقعی‌ که‌ نامزدی‌ اسکار را برایش‌ داشت‌، پدرخوانده‌ ۲ (نامزدی‌ اسکار)، بعدازظهر سگی‌ (نامزدی‌ اسکار) و عدالت‌ برای‌ همه‌ (نامزدی‌ اسکار) موقعیتش‌ را بهبود بخشید. در دهه‌ هشتاد این‌ بازیگر بزرگ‌ فقط‌ در شمار کمی‌ فیلم‌ بازی‌ کرد اما در دهه‌ نود، باز هم‌ حضور پرشمار در فیلم‌های‌ موفقی‌ چون‌ بوی‌ خوش‌ زن‌ (برنده‌ اسکار)، گلن‌ گری‌ گلن‌ راس‌ (نامزدی‌ اسکار)، التهاب‌ (دنیرو هم‌ در این‌ فیلم‌ بود) و نفوذی‌ (با بازی‌ راسل‌ کرو) داشت‌.
پاچینو، به‌ عنوان‌ یکی‌ از قدرتمندترین‌ بازیگران‌ تاریخ‌ سینما که‌ روز به‌ روز بر قدرتش‌ افزوده‌ می‌شود، در سال‌ ۲۰۰۰ به‌ بعد هم‌ در شماری‌ فیلم‌ خوب‌ چون‌ «بی‌خوابی‌»، «یارگیری‌» و «دو نفر برای‌ پول‌» بازی‌ کرده‌ است‌.
▪ شغل‌: بازیگر، کارگردان‌، نویسنده‌
▪ نوع‌ بهترین‌ نقش‌ها: درام‌ جنایی‌
▪ نقاط‌ برجسته‌ کارنامه‌: پدرخوانده‌ ۲، سرپیکو، پدرخوانده‌
▪ اولین‌ نقش‌ مهم‌: وحشت‌ در نیدل‌ پارک‌ (۱۹۷۱)
حسن‌ بزرگ‌ کار پاچینو در این‌ است‌ که‌ در تمام‌ طول‌ دوران‌ کاری‌اش‌ که‌ کم‌کم‌ به‌ چهل‌ سال‌ نزدیک‌ می‌شود همواره‌ جزو بهترین‌های‌ حرفه‌اش‌ بوده‌ است‌ و این‌ خوب‌ بودن‌ چنان‌ است‌ که‌ با نگاه‌ به‌ کارنامه‌ این‌ هنرپیشه‌ شماری‌ از بهترین‌ فیلم‌های‌ تاریخ‌ سینما پیش‌ چشم‌ نگرنده‌ ردیف‌ می‌شود.
این‌ هنرپیشه‌ در محله‌ هارلم‌ شرقی‌ به‌ دنیا آمده‌، در برانکس‌ جنوبی‌ رشد کرده‌ و سپس‌ به‌ مدرسه‌ بازیگری‌ رفته‌، اما در سن‌ هفده‌سالگی‌ از آن‌ مدرسه‌ اخراج‌ شده‌ است‌. سال‌های‌ بعد را او مدام‌ در حال‌ تغییر شغل‌ بوده‌ است‌، در حالی‌ که‌ به‌ تنهایی‌ بازیگری‌ هم‌ می‌خوانده‌ و در تئاترهای‌ نه‌چندان‌ مهم‌ برادوی‌ ظاهر می‌شده‌ است‌. در سال‌ ۱۹۶۶، پاچینو برای‌ تحصیل‌ و تمرین‌ در «اکتورز استودیو» پذیرفته‌ شد و پس‌ از یک‌ کار با «جیمز ارل‌ جونز»، در نمایش‌ «سرخپوست‌ برانکس‌ را می‌خواهد» در نقش‌ یک‌ جوان‌ خشن‌ خیابانی‌، جایزه‌ بهترین‌ بازیگر تئاتر موسوم‌ به‌ «ابی‌» را در فصل‌ تئاتری‌ ۱۹۶۸۱۹۶۷ به‌ دست‌ آورد. یک‌ سال‌ بعد، او با بازی‌ در نمایش‌ «آیا ببر هم‌ کراوات‌ می‌زند؟»
اولین‌ نمایش‌ خود را در برادوی‌ اجرا می‌کند. این‌ نمایش‌ با اینکه‌ پس‌ ازچهل‌ اجرا متوقف‌ می‌شود، اما پاچینو بخاطر بازی‌ در نقش‌ یک‌ معتاد موادمخدر بسیار تحسین‌ می‌شود و جایزه‌ «تونی‌» را هم‌ به‌ دست‌ می‌آورد. در سال‌ ۱۹۶۹، پاچینو با بازی‌ در فیلم‌ نه‌ چندان‌ موفق‌ «من‌، ناتالی‌» وارد سینما می‌شود. پس‌ از اولین‌ تجربه‌ کارگردانی‌ تئاتر در سال‌ ۱۹۷۰ با نمایش‌ «موش‌ها»، یک‌ سال‌ بعد از اولین‌ فیلمش‌ با فیلم‌ «وحشت‌ در نیدل‌ پارک‌» به‌ روی‌ پرده‌های‌ سینما باز می‌گردد و باز هم‌ نقش‌ یک‌ معتاد را بازی‌ می‌کند. برای‌ نزدیک‌ شدن‌ به‌ نقش‌ او و همبازی‌اش‌ «کیتی‌ وین‌» تحقیقات‌ گسترده‌یی‌ را میان‌ موادفروشان‌ و نیز کلینیک‌های‌ ترک‌ موادمخدر انجام‌ می‌دهند. با اینکه‌ فیلم‌ چندان‌ موفق‌ نمی‌شود، اما «پاچینو» را منتقدان‌ بسیار تحسین‌ می‌کنند. فیلم‌ بعدی‌ او حماسه‌ مافیایی‌ «فرانسیس‌ فورد کاپولا» به‌ نام‌ «پدرخوانده‌» است‌.
پاچینو در نقش‌ «مایکل‌ کورلئونه‌» در نقش‌ پسر یک‌ پدرخوانده‌ مافیایی‌ که‌ مجبور می‌شود شغل‌ خانوادگی‌ را ادامه‌ دهد، به‌ مقام‌ یک‌ ستاره‌ بزرگ‌ می‌رسد و بخاطر اجرای‌ پر از طراوت‌ و پر از روح‌ و تازگی‌ این‌ نقش‌ نامزد اسکار بهترین‌ هنرپیشه‌ نقش‌ مکمل‌ می‌شود. فیلم‌ بعدی‌ او «مترسک‌» کمتر از این‌ فیلم‌ گرما داشت‌، اما پس‌ از آن‌ «پاچینو» در فیلم‌ پلیسی‌ «سرپیکو» درخشان‌ ظاهر می‌شود، همچنان‌ که‌ این‌ حضور درخشان‌ در فیلم‌ «پدرخوانده‌ ۲» هم‌ تکرار می‌شود و سومین‌ نامزدی‌ اسکار را برای‌ پاچینو به‌ ارمغان‌ می‌آورد. درام‌ حقیقی‌ «بعدازظهر سگی‌» که‌ در آن‌ «پاچینو» نقش‌ یک‌ سارق‌ را بازی‌ می‌کند تا با سرقت‌ یک‌ بانک‌ پول‌ لازم‌ برای‌ عمل‌ جراحی‌ رفیقش‌ را به‌ دست‌ آورد، یک‌ موفقیت‌ دیگر است‌ که‌ دیگر برای‌ طرفداران‌ این‌ هنرپیشه‌ عادی‌ شده‌ است‌.
اما در سال‌ ۱۹۷۷، فیلم‌ «بابی‌ دیرفیلد» که‌ یک‌ فیلم‌ در مورد مسابقات‌ اتومبیلرانی‌ بود فاجعه‌ از کار درآمد. بعد از آن‌ پاچینو یک‌ بار دیگر به‌ برادوی‌ بازگشت‌ و دومین‌ جایزه‌ «تونی‌»اش‌ را بخاطر بازی‌ در نمایش‌ «تمرینات‌ بنیانی‌ پاولا هاول‌» به‌ دست‌ آورد. پس‌ از بازگشت‌ به‌ هالیوود او در فیلم‌ «عدالت‌ برای‌ همه‌» ظاهر شد که‌ اگرچه‌ چندان‌ هم‌ منتقدان‌ را تهییج‌ نکرد اما سینمادوستان‌ را یک‌ بار دیگر با شکوه‌ بازی‌ آل‌پاچینو آشنا ساخت‌.
فیلم‌ بحث‌برانگیز «گشت‌زنی‌» ساخته‌ ویلیام‌ فریدکین‌ فیلم‌ بعدی‌ پاچینو بود که‌ در آن‌ نقش‌ یک‌ پلیس‌ نیویورکی‌ را در دادگاه‌ یک‌ قاتل‌ سریالی‌ که‌ هموسکسوال‌ها را به‌ قتل‌ رسانده‌ بود بازی‌ می‌کرد. این‌ فیلم‌ هم‌ چندان‌ فیلم‌ درخشانی‌ نشد، همچنان‌ که‌ کمدی‌ «نویسنده‌، نویسنده‌!» و فیلم‌ خشن‌ و بازسازی‌ شده‌ «صورت‌ زخمی‌» به‌ رغم‌ تمام‌ زیبایی‌شان‌ نتوانستند اوجی‌ دوباره‌ برای‌ این‌ هنرپیشه‌ افسانه‌یی‌ باشند.
اما به‌ هرحال‌، هم‌اکنون‌ این‌ فیلم‌ از معروف‌ترین‌ و محبوب‌ترین‌ فیلم‌هایی‌ است‌ که‌ «آل‌پاچینو» بازی‌ کرده‌ و هر سال‌ که‌ می‌گذرد و فیلم‌های‌ جدید خشن‌ می‌آیند طراوت‌ بازی‌ این‌ هنرپیشه‌ در «صورت‌ زخمی‌» بیشتر خود را به‌ رخ‌ می‌کشد. به‌ هرحال‌، اینها با اینکه‌ چندان‌ هم‌ آثار درخشانی‌ نبودند، اما هیچ‌کدام‌ نمی‌توانستند مقدمه‌یی‌ برای‌ شکست‌ مقدر فیلم‌ تاریخی‌ «انقلاب‌» در سال‌ ۱۹۸۵ باشند و آن‌ را پیش‌بینی‌ کنند. این‌ فیلم‌ با بودجه‌ بیست‌ و هشت‌ میلیون‌ دلار ساخته‌ شد اما در فروش‌ کلی‌ فقط‌ توانست‌ یک‌ میلیون‌ دلار بفروشد. پس‌ از آن‌ فیلم‌، «آل‌ پاچینو» خودش‌ را از منظر تماشاگران‌ مخفی‌ کرد و فیلم‌ خودش‌ را به‌ نام‌ «Local Stigmatic» کارگردانی‌ کرد و این‌ فیلم‌ البته‌ به‌ جز یک‌ نمایش‌ کوتاه‌ در موزه‌ هنرهای‌ مدرن‌ نیویورک‌، اکرانی‌ نداشت‌. این‌ دوران‌ دوری‌ پاچینو از سینما را رقم‌ زد، با اینکه‌ در همین‌ دوره‌ هم‌ در اخبار سینمایی‌ همیشه‌ نام‌ او در فیلم‌ها به‌ عنوان‌ شایعه‌ بود، اما او در این‌ چهار سال‌ هیچگاه‌ در فیلمی‌ ظاهر نشد.
در نهایت‌ در سال‌ ۱۹۸۹، پاچینو با فیلم‌ پرهیجان‌ «دریای‌ عشق‌» به‌ دنیای‌ سینما بازگشت‌. فیلم‌ بسیار موفق‌ و پرفروش‌ بود و ناگهان‌ پاچینو دوباره‌ عنوان‌ ستارگی‌اش‌ را بازیافت‌. سپس‌ یک‌ نقش‌ کاملا متفاوت‌ در نقش‌ یک‌ گانگستر در فیلم‌ «دیک‌ تریسی‌» ششمین‌ نامزدی‌ اسکار را برایش‌ به‌ ارمغان‌ آورد. «پدرخوانده‌ ۳» فیلم‌ بعدی‌ این‌ هنرپیشه‌ بود که‌ آنطور که‌ باید انتظار می‌رفت‌ با موفقیت‌ تجاری‌ و البته‌ انتقادی‌ روبرو نشد.
در سال‌ ۱۹۹۱، فیلم‌ کمدی‌ رمانتیک‌، «فرانکی‌ و جانی‌» یک‌ فیلم‌ موفق‌ بود، اما سال‌ بعدش‌ برای‌ «پاچینو» سال‌ موفق‌تری‌ بود و فیلمهای‌ تحسین‌شده‌ «گلن‌ گری‌ گلن‌ راس‌» و «بوی‌ خوش‌ زن‌» را بازی‌ کرد که‌ در این‌ فیلم‌ دوم‌ «آل‌ پاچینو» برنده‌ جایزه‌ اسکار شد. پاچینو در سال‌ ۱۹۹۳ در فیلم‌ «راه‌ کارلتیو» با «برایان‌ دی‌ پالما» دوباره‌ همکاری‌ کرد و سپس‌ در فیلم‌ عالی‌ و تحسین‌ شده‌ «التهاب‌» ساخته‌ «مایکل‌ مان‌»، در نقش‌ مقابل‌ «رابرت‌ دنیرو» نقش‌ یک‌ پلیس‌ خودرای‌ را بازی‌ کرد.
فیلم‌ سیاسی‌ «سیتی‌ هال‌» فیلم‌ بعدی‌ او بود، اما حضور اصلی‌ پاچینو در سال‌ ۱۹۹۶، نویسندگی‌، کارگردانی‌ و بازی‌ در فیلم‌ «در پی‌ ریچارد» بود که‌ اهمیت‌ و اعتباری‌ مضاعف‌ به‌ «آل‌پاچینو» داد. در سال‌ ۱۹۹۷ پاچینو در مقابل‌ دو ستاره‌ جوان‌ هالیوودی‌ بازی‌ کرد، اول‌ در «دانی‌ براسکو» با «جانی‌ دپ‌» همبازی‌ شد و سپس‌ با «کیانو ریوز» در «وکیل‌ مدافع‌ شیطان‌» حاضر شد. نقش‌های‌ بعدی‌ او در «نفوذی‌» و «هر یکشنبه‌» چندان‌ توجهی‌ جلب‌ نکردند و سپس‌ در سال‌ ۲۰۰۰ او در فیلم‌ «کافه‌ چینی‌» براساس‌ نمایشنامه‌یی‌ به‌ همین‌ نام‌ بازی‌ کرد. این‌ فیلم‌ دوری‌ دو ساله‌ او را از پرده‌ سینما پایان‌ داد و سپس‌ پس‌ از یک‌ دوری‌ دو ساله‌ دیگر، پاچینو در سال‌ ۲۰۰۲ با چهار فیلم‌ «بی‌خوابی‌»، «سیمون‌»، «مردمی‌ که‌ می‌شناسم‌» و «یارگیری‌» جزو پرکارترین‌ بازیگران‌ بود.«پاچینو» به‌ هرحال‌ جزو بهترین‌های‌ بازیگری‌ است‌. او در طیف‌ وسیعی‌ از نقش‌ها همواره‌ درخشیده‌ و به‌ جماعت‌ سینمارو ثابت‌ کرده‌ که‌ او یک‌ بازیگر همه‌فن‌ حریف‌، انرژیک‌، پرتوان‌ و ماجراجوست‌. شاید در این‌ صفات‌ او در تاریخ‌ سینما بی‌همتا باشد. 
 

 
روزنامه اعتماد 

پیتر سلرز
 
پیتر سلرز بازیگر فیلم های کمدی و کارگردان بریتانیایی سینما و تئاتر، در سال ۱۹۲۵ در پورت‌موث انگلستان به دنیا آمد.

این کمدین بریتانیایی و بازیگر فیلم‌هایی نظیر لولیتا و دکتر استرنج لاو از نمایش‌های دوره‌ای به تئاتر لندن آمد و سپس به تلویزیون راه پیدا کرد و اولین فیلم بلندش را در سال ۱۹۵۲ بازی کرد.
وی در سال ۱۹۶۲ فیلم « آقای توپاز» را با بازی خودش، کارگردانی کرد. و در سال ۱۹۶۵ بر اثر حمله قلبی حضور در فیلم احمق مرا ببوس اثر بیلی وایلدر را از دست داد.
پیتر سلرز ۲ بار ازدواج کرد و دو بار نامزد جایزه اسکار برای فیلم های « دکتراسترنج لاو، ۱۹۶۴» و «آنجا بودن، ۱۹۷۹» شد.
سلرز به دلیل بازی‌ها و گریم‌های متفاوت در فیلم‌های گوناگون به مرد پنجاه چهره سینما مشهور بود.
در سال ۲۰۰۴ فیلم زندگی و مرگ پیتر سلرز به کارگردانی استیون هاپکینز و با بازی جفری راش در نقش سلرز ساخته شد.
وی در سال ۱۹۸۰ در سن ۵۵ سالگی در لندن درگذشت.
● برخی از آثار هنری پیتر سلرز:
▪ پارتی، ۱۹۶۸
▪ تازه چه خبر پوسی کت؟ ،۱۹۶۵
▪ قاتلین پیرزن، ۱۹۵۵
▪ لولیتا، ۱۹۶۲
▪ دکتراسترنج لاو، ۱۹۶۴
▪ پلنگ صورتی، ۱۹۶۴
▪ کازینو رویال، ۱۹۶۷
▪ نقشه شیطانی دکتر فومانچو، ۱۹۸۰ 
 
همشهری آنلاین